Volgens de principes van het Nieuwe Bouwen in 1934 naar ontwerp van architect F. Mol voor en door de bouwondernemer J. van Poppel gebouwd, vrijstaand, in baksteen opgetrokken, witgepleisterd, rechtafgesloten, vlakgedekt BLOK VAN TWEE WOONHUIZEN met twee verdiepingen op min of meer rechthoekige plattegrond, welke een samenhangend geheel vormen met de woonhuizen Generaal van der Plaatstraat 5, 7 en 9.

De huizen hebben aan de voorzijde op de eerste verdieping over vrijwel de gehele gevelbreedte een breed, met eenvoudig ijzeren hekwerk omsloten balcon, dat de uitgebouwde bijkeukens aan de geveleinden en de daartussen liggende, grotendeels met een lage muur afgesloten terrassen op de begane grond vlak afdekt, en met aan de achterzijde een sprong tussen nummer 3 en het ondiepere nummer 1, op de begane grond in het midden uitspringende, vrijwel geheel beglaasde, vlakgedekte serres, terugspringende gevels op de tweede verdieping en boven de eerste verdieping een vlakoverdekt terras met borstwering; aan de voorzijde, vrijwel op de hoeken een rechthoekig, boven de dakrand uitstekend rookkanaal; in de gevels ten dele symmetrisch, ten dele asymmetrisch aangebrachte vierkante (zijgevels) en staande en liggende rechthoekige vensteropeningen (bij de balcons en terrassen gekoppeld aan deuren) van verschillende grootte en met ruiten gevat in - in het gevelvlak gelegen - smalle, ongedeelte en in twee-, drie- of vieren gedeelte stalen ramen (bij nr 1 aan de voorzijde op de verdiepingen vervangen door bredere aluminium ramen en balcondeuren; bij nr 3 aluminium deur in zijgevel van uitbouw aan voorzijde).

Inwendig hebben de woonhuizen een traditionele indeling, die in essentie niet gewijzigd is.

Vanwege de algehele vormgeving van met name het exterieur, de situering, de samenhang met Generaal van der Plaatstraat 5, 7 en 9 en het sociaal- en architectuur-historisch belangwekkende feit, dat deze vormgeving in die tijd op die plaats is toegepast door een bouwondernemer, zijn bovengenoemde woonhuizen - ondanks enige kleine wijzigingen, de aantastende uitbouw aan nr 7, het ten dele nog traditionele materiaalgebruik (baksteen) en de traditionele indeling - als een representatief voorbeeld van de Nederlandse bijdrage aan het Nieuwe Bouwen uit de periode 1920-1940 van algemeen belang wegens de betekenis voor de ontwikkeling van het moderne architectuur.