Restanten van het uit 1876 daterende zuidelijke LANDHOOFD van de oorspronkelijk in meervoudig (drie hoofd-overspanningen) en enkelvoudig vakwerk (de aanbruggen) uitgevoerde dubbele spoorbrug over de Waal. De brug is in 1985 gemoderniseerd.

Als militair verdedigingswerk ingericht landhoofd bestaande uit twee onderling verbonden, gespiegelde bouwlichamen op rechthoekige plattegrond; oorspronkelijk drie, thans nog twee onderheide bouwlagen met gedeeltelijk afgebroken traptorens op onderbouw tellend en opgetrokken uit hardstenen rusticawerk voor de onderbouw, gladde hardsteenblokken op de scheiding van onder- en bovenbouw en donker baksteenwerk voor de twee verdiepingen.

Drie der vier hoeken van elk der bouwlichamen zijn aan de stadzijde afgezet met twee uitkragende hardstenen consoles ten behoeve van de (afgebroken) derde bouwlaag en, aan de Waalzijde, met eveneens op uitkragende hardstenen console rustende traptorens met hardstenen wenteltrap (waaraan derde bouwlaag, bekroning en de op een der torens geplaatste geharnaste ridder thans ontbreken).

De lichttoetreding geschiedt via rechthoekige vensters met en zonder achtruitsverdeling, van verschillend formaat en al dan niet uitgevoerd met hardstenen vensterbanken en/of lateien; spitsbogig gesloten houten deuren met beslag; hardstenen waterlijsten dito waterspuiers.

Vanaf de aan de Waal grenzende kaden leidt aan beide zijden een eenvoudige hardstenen trap met bescheiden ijzeren leuningen omhoog.

Restant van eind 19e-eeuws (1876-1878) als militair verdedigingswerk ingericht landhoofd der (thans gemoderniseerde) dubbele spoorbrug over de Waal, van belang uit een oogpunt van architectuurgeschiedenis als overblijfsel van een destijds zowel nationaal als internationaal opvallend landhoofd, van belang als een van de laatst overgebleven landhoofden in Nederland en van belang uit een oogpunt van de (technische en architectonische) geschiedenis van de Nederlandse Spoorwegen.