HOOFDHUIS. De op een langgerekte plattegrond zonder verdieping opgetrokken villa bevindt zich op een verhoogd gedeelte van het rondom tot tuin ingerichte terrein en wordt afgedekt door een samenstel van platte daken met overstek, waarbij een smallere luifel aan de onderzijde nog meer oversteekt dan de hogere lijst daarboven, die alle sprongen in de plattegrond volgt.

De van een ruwe pleisterlaag voorziene baksteenmuren worden doorbroken door tuindeuren en vensters, veelal gekoppeld en van verschillend formaat, en van verschillende onderverdeling, al naar gelang de oorspronkelijke functie van het bijbehorend vertrek, zoals de vensters met horizontale onderverdeling bij de vroegere slaapkamers en de ongelede vensters bij de woonvertrekken. De ingang bevindt zich rechts van het midden tussen twee naar voren gebouwde dwarsvleugels aan een via een zes treden tellende stoep toegankelijk terras en bevat een dubbele deur met reliefbanden en vierkante venstertjes. Ter verlevendiging van de buitenmuren zijn ter afsluiting van de sokkel en onder de luifel donkere banden aangebracht, alsmede smalle tegelstroken, drievoudig bij de hoeken, tweevoudig bovenlangs de vensters, en afwisselend zwart/wit bij de ronde pijlers tussen de vensters aan de voorzijde van de linkervleugel en aan de achterzijde met vijfzijdig uitgebouwde erker, waarvan de bovenbouw in oorsprong in zwart/wit-blokpatroon was betegeld.

De vroegere pergola te rechterzijde is thans dichtgebouwd en valt evenals de recentere aanbouwen linksachter, buiten de bescherming.

In Wrightiaanse, horizontaliserende bouwtrant gerealiseerde villa van algemeen belang als tamelijk zeldzame representant van deze stroming in Nederland, mede gelet op de geografische spreiding, en derhalve van architectuur-historische waarde.