In 1909 door W. te Riele Gzn. ontworpen, in 1910-11 gebouwde neogotische KRUISBASILIEK, genaamd H. Lambertus, met vierzijdige ingangstoren en veelhoekig gesloten koor, met twee dito zijkapellen en doopkapel; aansluitend aan de beide transeptarmen elk een zijkapel; bijbehorend de vrijstaande pastorie te rechterzijde.

De rondom telkens van twee langgerekte galmgaten en een uurwerk voorziene toren wordt bekroond door een lage lantaarn met vier hoektorentjes en een achtzijdige spits, die evenals de dakruiter gedekt is met leien.

De in baksteen opgetrokken kerk bevat spitsboogvensters van verschillend formaat met natuurstenen traceringen en een glas-in-loodvulling, merendeels met eenvoudige, geometrische patronen, bij koor en transept deels met religieuze voorstellingen. De kerk wordt afgesloten door een samenstel van zadel-, schild- en lessenaarsdaken, gedekt met leien. De niet volledig symmetrisch uitgewerkte plattegrond is centraliserend van opzet, waarbij de zijbeuken vanaf de ingangspartij sprongsgewijs in breedte toenemen en het koor wordt geflankeerd door twee veelhoekige, minder diep uitgebouwde, zijkapellen; voorts de zeszijdige doopkapel en bij de transeptarmen twee recht afgesloten zijkapellen.

Het in schoon metselwerk uitgevoerd interieur, dat rondom de vensters en in de gewelfvelden witgepleisterd is, wordt bij het brede, vier traveeën tellende, middenschip en transept door net- en stergewelven overkluisd, bij de half zo diepe zijbeuken door kruisribgewelven, en wordt door ronde bakstenen pijlers met wijde intercolumnien in drie beuken verdeeld; bij het koor gelede pijlers.

De dubbelschalige lichtbeukwanden zijn rondom van een triforium voorzien.

Tot het neogotisch interieur behoren voorts: het rijk gedecoreerde altaar, het houten Marianum, de gesneden preekstoel, geschraagd door de H. Lambertus, de geschilderde Kruiswegstaties, enkele gekleurde heiligenbeelden, alsmede de biechtstoelen.

Voor het werk van de late neogotische architect te Riele karakteristieke kerk, van centraliserende opzet, met markante toren en gaaf bewaard interieur, als zodanig van belang wegens architectuurhistorische waarde.