ZEEVERSTERKINGEN, gelegen langs de oever van de Westerschelde tegen de Boulevard de Ruyter, tussen de Westbeer (ter hoogte van de Coosje Buskenstraat) en het Keizersbolwerk (separaat monumentnummer). De ZEEVERSTERKINGEN bestaan uit de in oorsprong 15e en 16e eeuwse, maar herhaaldelijk vernieuwde en gerestaureerde zeewerende verdedigingsmuren die tegen de 14e eeuwse Westdijk zijn gebouwd. In de muren zijn bastions uit zowel de 16e als 17e eeuw, waaronder het Gasthuisbastion, het Gevangenhuisbolwerk (of bastion) en het Bastion de Leugenaar. De Westbeer is een in de zeeversterkingen aangebrachte stenen beer met monnik en ondergrondse gangen, daterend uit de Franse Tijd (1811-1813). Een grote wijziging van de zeeversterkingen vond plaats in 1890-1891, toen de muren bij de aanleg van de Boulevard de Ruyter twee meter werden opgehoogd en van een ezelsrug werden voorzien. Ze werden daarmee onderdeel van een wandelboulevard vanwege het opkomende toerisme. In de Tweede Wereldoorlog maakten de zeeversterkingen deel uit van het zeefront Vlissingen (Atlantikwall). Als gevolg van Deltawerken zijn de oevers van de Westerschelde in de jaren zestig en zeventig van de twintigste eeuw verhoogd. De muren kwamen deels onder de nieuwe zeeweringen te liggen. In 1980-1981 heeft een grote restauratie van de zeeversterkingen plaatsgevonden. De ten oosten van het Keizersbolwerk gelegen delen van de zeeversterkingen hebben separate monumentnummers.