Voormalig badhuis, Meidoornstraat 2.

Symmetrisch opgezet, in oorsprong tot badhuis bestemd gebouw, opgetrokken in baksteen op een trapeziumvormige plattegrond met in- en uitspringende kubische bouwvolumes van wisselende hoogten, die plat of flauwhellend, met lichtoverstek, zijn afgedekt en worden afgesloten met rollagen van koppen en strekken. Bij de aansluitende, L-vormige pleinmuren zijn de rollagen in omgekeerde volgorde toegepast.

De muurvlakken van de bouwvolumes worden doorbroken door verdiepte vensters met houten kozijnen - in oorsprong alle met horizontale roedenverdeling - die al naar gelang de oorspronkelijke bestemming van de achterliggende ruimten hoog of laag in de gevel geplaatst zijn.

Het twee bouwlagen tellende middenfrontblok heeft verder in de bovenbouw lichtgeknikte zijmuren en in het midden de ingangsportieken te weerszijden van de hoogopgaande, zich naar boven verjongende, vierkante schoorsteen die aan de frontzijde van drie in donkere steen gemetselde verticale banen is voorzien. Op de verdiepingen zijn rondom horizontale ventilatiestroken aangebracht met houten latwerk. Bij de hoeken zijn, evenals bij de lagere, in oorsprong tot waslokaal bestemde, bouwvolumes terzijden vertandingen toegepast.

Aansluitend op de lage, licht naar voren gerooide kleedkamer-vleugels aan de kortste zijde in de hoeken twee torenachtige bouwvolumes met een door stoep en zijmuur gemarkeerde zij-ingang en bekroond door telkens terugspringende, staande rollagen. Het tussengelegen middenblok bevat een vrijwel gesloten front met een meervoudig samengestelde rondboog.

Voormalig badhuis met voor de derde fase in de oeuvre-ontwikkeling van Dudok kenmerkende plastische toepassing van kubische bouwvolumes en markante schoorsteen, als zodanig van belang uit architectuurhistorisch en stilistisch oogpunt en tevens als onderdeel van het complex met monumentnummer 407231.