Een 17e eeuws huis van oudere oorsprong, bestaande uit twee bouwlagen met een kap evenwijdig aan de maartenshof, dwars op de noordwand van het Domplein, en een kelder.

Oorspronkelijk was de gehele noordzijde van het Domplein bebouwd met grote claustrale huizen op ruime erven. Slechts Domplein 10, 11 en 12 zijn goede voorbeelden van deze bebouwing, mede dankzij het pleintje voor nummer 11 en 12 dat oorspronkelijk het claustrale voorerf was. Ook de in 1512 voor het eerst genoemde steeg achter Domplein 12 behoort tot de oorspronkelijke structuur. Zij diende als uitgang van het kapittelterrein om in de burgerlijke nederzetting te komen.

Domplein 11 heeft evenals Domplein 10 een 17e eeuws karakter doch heeft meer van de voorganger bewaard. Ook hier is de kap, bestaande uit grenen schaargebinten, een 17e eeuwse vernieuwing. Daarbij is tevens de noordelijke topgevel opnieuw opgemetseld. De rest van het casco is van vroeger datum, met name de kelder met tongewelf onder het rechter deel van het huis.

Domplein 11 heeft samen met Domplein 10 en 12 als groep van drie panden een grote historische waarde, doordat zij met het ervoor en het ernaast gelegen pleintje (de Maartenshof) en het steegje achter Domplein 12, duidelijk de karakteristiek van een zeldzaam geworden claustraal erf aangeeft, en daarmee de situatie binnen de kapittelgrenzen. Bovendien zijn de huizen bouwhistorisch van belang.