Een in opzet middeleeuws huis met 17e eeuws karakter, bestaande uit twee bouwlagen met een kap aan de rooilijn van de Maartenshof, evenwijdig aan de noordwand van het Domplein, en gedeeltelijk onderkelderd.

Oorspronkelijk was de gehele noordzijde van het Domplein bebouwd met grote claustrale huizen op ruime erven. Slechts Domplein 10, 11 en 12 zijn goede voorbeelden van deze bebouwing, mede dankzij het pleintje voor nummer 11 en 12 dat oorspronkelijk het claustrale voorerf was. Ook de in 1512 voor het eerst genoemde steeg achter Domplein 12 behoort tot de oorspronkelijke structuur. Zij diende als uitgang van het kapittelterrein om in de burgerlijke nederzetting te komen.

Domplein 12 is het oudste en tevens belangrijkste huis op het claustrale erf. het is, voor wat het casco met de kelder betreft, in opzet nog middeleeuws. De kap is in de 17e eeuw hersteld met hergebruik van delen van de oorspronkelijke kap. Dit betreft vooral de linker vier traveeën, de rechter twee behoren tot een 17e eeuwse uitbreiding. De middeleeuwse kelder met tongewelf bevindt zich aan de achterzijde onder het linker deel van het huis. In het interieur zijn de 17e eeuwse deuren en kozijnen nog aanwezig.

Domplein 12 heeft samen met Domplein 10 en 11 als groep van drie panden een grote historische waarde, doordat zij met het ervoor en het ernaast gelegen pleintje (de Maartenshof) en het steegje achter Domplein 12, duidelijk de karakteristiek van een zeldzaam geworden claustraal erf aangeeft, en daarmee de situatie binnen de kapittelgrenzen. Bovendien zijn de huizen bouwhistorisch van belang.