GROT. Omstreeks 1815 deels ondergronds gebouwde grot, opgetrokken in met grote deels onregelmatig gevormde en gedecoreerde mergelblokken beklede rode baksteen, wellicht naar ontwerp van Charles Schaffer, die in deze tijd ook de oranjerie heeft ontworpen. De grot markeert het eindpunt van de zichtas vanaf het huis in noordelijke richting.

Aan de voor(zuid-)zijde de boogvormige entree met sluitsteen met het deels vervaagde wapen van De Marchant en d'Ansembourg. Rechts van de entree het restant van een boogvormige ingang. Links van de entree een stenen boogbrug, die aan de onderzijde met rustica-mergelblokken is bekleed. Onder de brug aan de grotzijde wederom een boogvormige ingang. De brug verloopt over een droge waterarm, die aan de noordzijde het tracé van de gevel van de grot volgt. Aan de noordzijde is de grot in een heuvelpartij in het park in landschapsstijl opgenomen. De buitengevel van de grot is vanouds met grafiti bewerkt. Een graffito vermeldt het jaar 1826. Inwendig: de genoemde entree en ingangen komen uit op een boogvormige gang, die toegang verschaft tot een aan de noordzijde van de ruine gelegen vertrek met koepelgewelf. In de vier hoeken van het vertrek aan de onderzijde van het gewelf een vermoedelijk allegorisch gezicht (thans niet meer herkenbaar) in verdiept reliëf.

Bij de bouw van de grot is elke rechte lijn vermeden; opbouw en verloop van de gevel, alsmede het inwendige vertrek en gang zijn cirkel- en boogvormig.

De grot verkeert deels in verruineerde staat. Niet (meer) duidelijk is of deze staat aan de oorsprong van de grot als quasi-ruine is toe te schrijven.