In 1934 naar ontwerp van P.J.Elling (1897-1962) gebouwd, ten opzichte van de Provinciale Grindweg overhoeks geprojecteerd, vrijstaand WOONHUIS met de algemene kenmerken van de Nederlandse bijdrage aan het Nieuwe Bouwen uit de periode 1920-1940 en volgens het oorspronkelijke plan bedoeld voor een gezin bestaande uit ouderpaar met twee kinderen.

Oorspronkelijke kleurstelling: wit voor de muren en zilvergrijs voor de stalen profielen.

Gebouw op rechthoekige plattegrond, opgetrokken uit witgesausde traditioneel verwerkte donkere baksteen en samengesteld uit een met ruim overstek vlakgedekt rechthoekig hoofdblok waarin, volgens het ontwerp ondergebracht, woonkamer, werkkamer, keuken en hal beganegronds en drie slaapkamers, badkamer en overloop op de verdieping en een eveneens rechthoekig en vlak, doch met gering overstek gedekt en ten opzichte van het hoofdblok lager en terugspringend, nevenblok waarin ondermeer ondergebracht bijkeuken en toilet beganegronds en een logeerkamer op de verdieping. Aan de NW-gevel aangebouwd rechthoekig terras.

Het vlakgedekte uit, met uitzondering van de plint, lichtgesausde baksteen opgetrokken gebouw heeft over beide bouwlagen, voor wat betreft de NW-, ZW- en ZO-gevels van het hoofdblok, voor het Nieuwe Bouwen kenmerkende grote in stalen profielen gevatte openslaande ramen (waarvan die op de verdieping met borstwering) met een vaste onderlinge verhouding; de ramen op de Z- en W-hoeken zijn omgaand; het keukenraam in de NW-gevel volgens dezelfde principes, doch met een andere verhouding in de indeling; hoog, liggend raam in de NO-gevel; het aangebouwde terras voorzien van een in stalen frame gevat glazen windscherm waarboven een door een frame van stalen buizen afgezet balkon.

Het nevenblok voorzien van eveneens op dezelfde principes gebaseerde, doch van verschillende afmeting en samenstelling; rond wc-venster; voor- en bijkeukendeur.

Woonhuis, vanwege de algehele architectonische en technische vormgeving, met name wat betreft het exterieur, en vanwege de vrije op de natuur gerichte ligging, ondanks het traditionele gebruik van baksteen als representatief voorbeeld van de Nederlandse bijdrage aan het Nieuwe Bouwen uit de periode 1920-1940, van algemeen belang wegens de betekenis voor de ontwikkeling van de moderne Nederlandse architectuur.