Inleiding

Korte historische schets.

Het betreft een pand waarin twee huizen achter gemeenschappelljke gevel schuilgaan. Het complex dateert uit XVIIB en achter de voorgevel bevond zich van 1672 tot 1705 een huiskerk die door de Jezuieten werd bediend. Ene Maria Theresia Tensini kocht in 1672 het huis, alwaar de "Blauwe Bock" uithing. Naast of bij het huis stond een ververij (de Raamgracht heette vroeger Verwersgracht). Tensini laat een huiskerk op de eerste en tweede verdieping van het nieuwe perceel bouwen. In 1709 werd het bedehuis opgeheven en verbouwd tot twee aparte woonhuizen. Nummer 6 onderging in 1886 een algehele verandering. Nummer 8 toonde in die tijd nog een stljlvolle sobere classicistische gevel. Verbouwing vindt plaats in 1962 onder leiding van restauratie-architect P. Pals, wanneer de AVSV (vrouwelijke studentenvereniging van de UvA) het gebouw betrekt. De voorgevel werd in 1967 gerestaureerd.

Architectuurhistorie: Exterieur: Het gebouw heeft een gerende voorgevel en is nagenoeg rechthoekig van vorm. Het betreft een lijstgevel met attiek, waarin de bovenste verdieping is ondergebracht. Hoewel veel wijzigingen in de 18de en 19de eeuw (o.a. doorbreking van de lijst en de verandering der ramen) hebben plaats gevonden, ademt de voorgevel nog steeds de sfeer van het sobere Classicisme uit XVIIB.

Interieur: De twee in 1709 gesplitste woningen bestaan uit een voorhuis, tussenlid/binnenplaats en een dwarshuis als achterhuis over de volle breedte van het pand. De twee voorhuizen bevatten een kelder, bel-etage, eerste- plus kapverdieping. De grote "sael" in het achterhuis behoorde na de splitsing bij nummer 8. In 1886 is dit achterhuis weer gesplitst. Thans is de indeling van de vierkante huiskerk goed zichtbaar door de galerij op de eerste en het balkon op de tweede verdieping. De 17de eeuwse bouwsporen zijn in het pand nog rijkelijk aanwezig: in het achterhuis van nummer 8 op onderhuisniveau geheel links een XVIIB betegeld nisje. De kelder in het voorhuis bevat enkele kaarsennisjes. Hieruit valt op te maken dat deze ruimte als opslagruimte heeft gediend. De grote zaal van het achterhuis bezit een balklaag met korte sleutelstukken en ojief. Op de eerste verdieping idem met dubbel ojief-profiel. De eerste en tweede verdieping van 6 en 8 geven nog een goed beeld van de voormalige galerijkerk. Vier houten kolommen van de dorische orde vormen de gebedsruimte in een vierkant. De galerij met balustrade heeft vier houten kolommen in de zg. composieten orde. Op de tweede verdieping van nummer 6 bevindt zich aan de rechterbouwmuur de oude 17de eeuwse spiltrap. Het achterhuis wordt uiteraard door een dwarskap afgedekt. De twee voorhuizen door zadeldaken. Boven de attiek over de volle breedte van het pand een kleine dwarskap.

Waardering:

Wegens de cultuurhistorische achtergrond de architectonische gaafheid van het gebouw - het betreft een goed voorbeeld van het 17de eeuwse classicisme - van belang als rijksmonument. Nummer 8 is in zijn totaliteit het gaafst bewaard gebleven. Ook de voorgevel in zijn 17de eeuwse detaillering en in zijn ij 18de eeuwse uitmonstering is gaaf te noemen.