Inleiding

Gebouwd in 1921 als 'transformatorhuis I op het Westeinde van de Weteringstraat, hoek Kleine Oever, met kelder en bovenwoning' in een neo-Hollandse rennaissance stijl naar ontwerp van D. Monsma (directeur gemeentewerken Meppel). Aanvankelijk liep het water langs de noordgevel van het gebouw. In 1982 is in opdracht van de Kerkvoogdij van de Hervormde Gemeente Meppel het pand verbouwd tot kerkcentrum naar plan van Architectenbureau Fransen (Meppel).

Omschrijving

Op een fundering van 110 dennenpalen gebouwd en voorzien van een brede gemetselde plint met zandstenen waterlijst; opgaand metselwerk in miskleurige ruw bezande klinkers (waalvorm) verlevendigd met zandstenen (Obernkirchener) banden, blokken, dekplaten en aanzet- en sluitstenen alsmede smeedijzeren sierankers; daklijst met fries van siermetselwerk en een geprofileerde goot; zadeldak met blauwe moezelleien (dubbel maasdak gedekt) en nokschoorsteen; in totaal drie dakkapellen met inzwenkende helm. Voorgevel met kruiskozijnen (onderste helft met luiken; boven het kalf met glas-in-lood) trapgevel boven een doorgetrokken daklijst en voorzien van drievoudig rechtgesloten venster en een tweevoudig zolderluik onder de trijs. Asymmetrisch ingedeelde rechterzijgevel (zuidzijde) met onder meer later ingebrachte keldervensters, gekoppelde vensters en hoog geplaatste ventilatieroosters met diefijzers; verdieping met drie kruiskozijnen en een hoog geplaatst wc-raam (onderlicht en negenruits bovenlicht); linkerzijgevel (noordzijde) van oorsprong symmetrisch met op beide bouwlagen kruiskozijnen. Het linker kruiskozijn is omgebouwd tot toegangsdeur met luifel.

Waardering

Transformatorstation en woonhuis van cultuurhistorisch, architectuurhistorisch en stedebouwkundig belang vanwege de ontwikkeling van het voorzieningenniveau en de gecombineerde functie en de typologie, vanwege de vormgeving, het materiaalgebruik en ornamentiek alsmede vanwege de markante ligging in het centrum van de stad.