Omschrijving onderdeel 2: PARKAANLEG.

De parkaanleg bestaat uit: a. voorterrein met voorplein; b. rozentuin en bloementuin; c. landschapspark; d. voormalige moestuin.

Ad a: het voorterrein, qua inrichting 19de-eeuws, beslaat ongeveer de helft van het gebied binnen de buitengracht en wordt begrensd door de Windesheimerweg, die ter plaatse de uitstraling van een monumentale laan heeft. De helft van het voorterrein, het westelijk deel, wordt ingenomen door een klein oud loofbosje met solitaire bomen langs de rand; de andere helft, i.e. ten zuiden van het voorplein en de rozentuin, bestaat uit een groot gazon met een kleine onregelmatige vijver, oude solitaire bomen en tuinsieraden (zie onder 6B, 6C, 6D,en 6F); vanaf het toegangshek (zie onder 4A) loopt over het gazon een korte met grind bedekte oprit naar het voorplein; de oprit heeft geen beplanting. Het symmetrische voorplein wordt omlijst door de beide bouwhuizen (zie onder 3A en 3B) en de ruïne van het verdwenen huis; in het midden een vierkant gazon (nieuw) met een grote tuinvaas (zie onder 6G); verder grindverharding in aansluiting op de oprit.

Ad b: de rozentuin ligt ten oosten van het rechter bouwhuis en is evenals de bloementuin door L.A. Springer in neogeometrische stijl ontworpen rond 1915; de symmetrische tuin heeft een verlaagd middendeel, gazon, dat betreden wordt door vier bakstenen trapjes; taxusbomen, vazen (zie onder 6F); begin jaren tachtig van de twintigste eeuw gerestaureerd.

De bloementuin ligt ten westen van de ruïne en verkeert momenteel in verwaarloosde staat; de belijning is nog redelijk te herkennen; er resteren slechts enkele taxusbomen, een bassin en een stenen bank (zie onder 6C).

Ad c: ruim 80% van het totale complexoppervlak (= ongeveer 28 ha.) wordt ingenomen door het landschapspark, dat in 1789 ontworpen werd door Husley; het is bijzonder dat over het ontwerp uitvoerige documentatie bestaat in de vorm van correspondentie. Het park is voor Overijssel een vroege aanleg en het is vrij gaaf bewaard gebleven. Het park heeft vele wandelingen met grote afwisseling: slingerlanen, die langs parkweiden, vijvers, over watergangen en door bospercelen voeren; op enkele plaatsen is reliëf aangebracht: in de as van het huis aan het einde van een grote wei een hoge heuvel (vroeger met bouwsel?) en verder een sikkelvormige kam met oude beuken, vanwaar één der weinige uitzichten naar buiten het park; de meeste gezichten zijn naar binnen gericht; in de grootste wei staat een boomgroep.

Ad d: de voormalige moestuin ligt ten zuiden van de Windesheimerweg, schuin tegenover de huisplaats. De voormalige tuinmanswoning staat midden op dit terrein en ook aan de rand staan twee dienstwoningen, alle decoratief vormgegeven en met overeenkomstige kenmerken, zoals rietgedekte kappen, meerruits vensters en luiken met roodwit zandlopermotief. De moestuin is in structuur nog herkenbaar aan oude beukenhagen en tuinmuren. Aan de Windesheimerweg zijn de tuinmuren, die bestaan uit betonelementen, deels verdwenen en vervallen. In de voormalige moestuin zijn nog overblijfselen van een kleine kas aanwezig.

Waardering

De PARKAANLEG is van algemeen belang:

- vanwege de ouderdom;

- vanwege de kwaliteit van het ontwerp van bloementuin, rozentuin en park;

- als representatief voorbeeld uit het oeuvre van L.A. Springer (bloemen- en rozentuin);

- als representatief en zeer zeldzaam voorbeeld uit het oeuvre van J.A. Husley (landschapspark);

- vanwege het belang van de aanleg voor de geschiedenis van de tuin- en landschapsarchitectuur;

- als karakteristiek en functioneel onderdeel van de parkaanleg (voormalige moestuin);

- vanwege de cultuurhistorische, tuinhistorische en landschappelijk-visuele waarden;

- vanwege de hoge mate van oorspronkelijkheid.