Inleiding

Villa, gebouwd in 1902 naar ontwerp van architect H.J. Buré aan de Prins Hendriklaan, de belangrijkste laan in het als beschermd gezicht aan te wijzen Wilhelminapark, een villapark naar ontwerp van H. Copijn uit 1883. Het park is aangelegd in een mengstijl en kwam pas na de bouw van het spoorwegstation Zeist in 1901 tot ontwikkeling. De op een betrekkelijk klein perceel gebouwde villa bezit een karakteristieke tuin aan de achterzijde en een smeedijzeren erfafscheiding in Art Nouveaustijl aan de straatzijde.

Omschrijving

De evenwijdig aan de straat gelegen VILLA is op samengestelde plattegrond opgetrokken en bestaat uit twee hoofdvolumes van twee bouwlagen onder haaks op elkaar staande overstekende zadeldaken van ongelijke nokhoogten met wolfeinden, die zijn gedekt met rode geglazuurde tuiles du Nord pannen met een dubbele bolling waarop een crête is aangebracht. Op de uiteinden bevinden zich pironnen. De meeste dakschilden worden doorbroken door dakkapellen met pannen afdekking. De dakkapellen zijn gedekt met kleinere dakpannen, terwijl ook leipannen zijn gebruikt bij de bedekking van de zijkanten van de dakkapellen. In het in kruisverband opgetrokken muurwerk zijn versieringen aangebracht in geglazuurde baksteen, zoals rollagen, strekkenlagen, hoekaccenten en versieringen in de strekken boven vensters en deuren. De gevels zijn grotendeels voorzien van schuifvensters. De bovenlichten van de vensters op de begane grond zijn voor het grootste deel vervaardigd in gebrandschilderd glas-in-lood in Art Nouveaustijl, die bestaan uit gestileerde bloemmotieven.

De voor- of noordwestgevel is asymmetrisch van indeling. Links bevindt zich een risalerend bouwdeel onder een afgewolfde kap. De topgevel heeft een verticale houten betimmering. Voor de begane grond is een driezijdige stenen erker gezet met in elke zijde een venster, waarboven kleine, door geglazuurde tuiles du Nord pannen gedekte afdakjes zijn gezet. Boven op de erker bevindt zich een balkon met een opengewerkte gemetselde balustrade, die ter rechter zijde voor het rechter gevelbouwdeel is doorgezet. Eronder bevindt zich de hoofdentree van de woning, bestaande uit een deur met bovenlicht onder een dito pannen gedekt afdakje. Rechts van de hoofdingang is een vermoedelijk latere, met vensters en bovenlichten dichtgezette, veranda onder een pannen gedekt lessenaarsdak aangebouwd. Op de verdieping bevindt zich in het risalerende deel een samengesteld kozijn met stolpende balkondeuren voorzien van zij- en bovenlichten. Boven het samengestelde venster bevindt zich een getoogde strek met aanzetstenen en een bakstenen boogtrommelvulling. In de top bevindt zich een dubbel draaivenster met roedenverdeling. Het rechterdeel van de gevel bevat op de verdieping stolpende balkondeuren en een schuifvenster. Het dakschild wordt behalve door een dakkapel onder lessenaarsdak ook doorbroken door twee schoorstenen. De achtergevel bezit een topgevel ter rechterzijde, waarvoor een houten serre onder een lessenaarsdak is gezet. Boven de serre bevindt zich een samengesteld venster bestaande uit stolpende balkondeuren met zij- en bovenlichten. Op zolderniveau bevindt zich een dubbel draaivenster. De risalerende gevel ter linker zijde bevat een deur onder een pannen gedekt afdakje en een venster op de begane grond. Op de verdieping bevinden zich twee schuifvensters.

De rechterzijgevel bevat op de begane grond van links naar rechts twee liggende (later aangebrachte) en twee staande (oorspronkelijke) vensters. Op de verdieping bevindt zich een groter venster. Rechts aan deze gevel bevindt zich een aanbouw onder een lessenaarsdak. Daaraan gebouwd wederom een uitbouw, opgetrokken in hout. Dit is het voormalige kolenhok, dat na een brand weer in de oorspronkelijke staat hersteld is.

De linkerzijgevel of noordoostgevel bevat op de begane grond twee vensters, waarvan één onder een pannen afdakje. Op de verdieping bevindt zich één venster.

De plattegrondindeling van het interieur is origineel en bevat nog een aantal oorspronkelijke elementen, zoals het glas-in-lood, het stucwerk in de hal en de met marmer beklede gang.

Een smeedijzeren HEK in Art Nouveaustijl aan de straatzijde.

Waardering

De villa uit 1902 en het HEK zijn van architectuurhistorisch belang als voorbeeld van een eind 19de eeuws asymmetrisch opgezet villatype, vanwege de Art Nouveau detailleringen en vanwege de grotendeels gave staat van in- en exterieur. Voorts heeft het pand ensemblewaarde binnen de Prins Hendriklaan, de voornaamste laan in het Wilhelminapark.