Inleiding

Op initiatief van Prins Hendrik werd tegenover het station in 1873 een plantsoen aangelegd als visitekaartje voor Baarn. Ter afsluiting werd een toegangshek gebouwd. Het park is genoemd naar Amalia van Saksen-Weimar, de eerste vrouw van Hendrik, die in 1872 overleed. Het hekwerk van het Amaliapark is uitgevoerd in neo-barokstijl en ontworpen door architect N. Redeker Bisdom. Een wand van coniferen dient als rugdekking voor het hekwerk. Het plantsoen valt buiten de bescherming.

Door de ligging ten opzichte van het station dient het hekwerk als visitekaartje vanuit het dorp, en niet voor de aankomende reizigers.

Omschrijving

Het aan het stationsplein, evenwijdig op afstand van het station gelegen HEKWERK is boven een met natuurstenen afdekplaten afgewerkte bakstenen voet vervaardigd uit giet- en smeedijzeren onderdelen en bestaat uit een toegangshek met vijf hekstukken ter weerszijden. Deze zijn voorzien van krulwerk en andere versieringen.

De toegangspoort heeft twee gietijzeren kolommen die zijn verbonden met een toog waarop de tekst 'Amalia-park' is aangebracht. Daarboven bevindt zich in het krulwerk een gekroond medaillon met de initialen 'A' en 'H', de voorletters van respectievelijk Amalia en Hendrik. Het beweegbare deel van het hek bevat in het midden een cartouche met het jaartal '1873'. Ter weerszijden van de toegangspoort bevinden zich vijf hek-stukken, gescheiden door staanders.

Het hekwerk is standgroen geschilderd met het jaartal 1873, de tekst Amaliapark, het monogram en de kroon in goud.

Waardering

Het hek is van cultuurhistorische waarde vanwege de ontstaansgeschiedenis in relatie tot Baarn en het koningshuis. Het is van architectuurhistorische waarde vanwege de gaafheid, het materiaalgebruik en de detaillering. Het hekwerk is tevens van ensemblewaarde vanwege de ligging ten opzichte van het station, het dorp en de aanleg van het Amaliapark.