Inleiding

Het BADPAVILJOEN te Hindeloopen is in 1913/1914 gebouwd, in een stijl waarin elementen van de Art Nouveau gecombineerd zijn met elementen die in latere tijden zijn aangebracht. Deze hebben voor een algemene verstrakking van de hoofdvorm gezorgd. Het badpaviljoen is gebouwd in opdracht van de "Badvereeniging Hindeloopen". Het ligt op de kruin van het dijklichaam, dat zich tussen Hindeloopen en Stavoren in zuidelijke richting uitstrekt, en is naar het westen gericht. Het betonnen paviljoen verving een houten voorganger uit 1912, dat het snel groeiende aantal bezoekers niet meer aan kon. Bij het badpaviljoen werden inderijd door de Badvereeniging regelmatig attracties verzorgd. Het paviljoen is voor Friesland inmiddels een zeldzaamheid.

Vanaf het begin van de 20ste eeuw kwam de behoefte aan recreëren in de vrije natuur op. Voor dat doel werden badpaviljoens, hotels, theehuizen en zomerwoningen gebouwd. Ondermeer in de Zuidwesthoek, die door de aanwezigheid van meren, oude stadjes en de kust van de voormalige Zuiderzee zeer in trek was. Het INTERIEUR van het paviljoen is als gevolg van ingrijpende moderniseringen (alleen het balkenplafond en twee deuren in de hal zijn nog origineel) voor de bescherming van rijkswege van ondergeschikt belang.

Omschrijving

Het betonnen badpaviljoen op rechthoekige plattegrond is opgebouwd uit gestapelde zich verjongende blokken onder plat dak. De hoeken van het bovenste blok zijn afgezet met betonnen torentjes met 'tentdak'. Het paviljoen is aan weg en IJsselmeerzijde via trappen bereikbaar. Het exterieur heeft in de loop der tijd verschillende verbouwingen ondergaan. Een van de meest ingrijpende is het dichtzetten van de oorspronkelijke veranda door een betonnen ommuring en vensters met kunstofkozijnen.

Waardering

Het badpaviljoen, gebouwd in 1913-1014 en gelegen op de kruin van de Westerdijk, ten zuiden van Hindeloopen, is van algemeen cultuurhistorisch belang:

- als bijzondere uitdrukking van een culturele en sociaal-economische ontwikkeling;

- als bijzondere uitdrukking van een typologische ontwikkeling;

- vanwege de, ondanks de moderniseringen en verbouwingen, nog goed herkenbare hoofdvorm van het ontwerp;

- vanwege het bijzondere materiaalgebruik, i.c. beton;

- vanwege de uitzonderlijke situering op het dijklichaam, verbonden met de ontwikkeling van de streek als gebied met een recreatieve functie;

- vanwege de, ondanks de moderniseringen en verbouwingen, nog steeds in redelijke mate aanwezige architectonische kwaliteiten van het exterieur;

- in relatie tot de visuele gaafheid van de landschappelijke omgeving;

- vanwege de typologische en functionele zeldzaamheid, zijnde het laatst overgebleven strandpaviljoen in Fryslân - in dit geval uit het eerste kwart van de 20ste eeuw.