Inleiding

In 1876 werd de afdeling voor besmettelijke ziekten, die zich aanvankelijk bevond in de westvleugel, buiten het gebouw in drie stenen paviljoens in de tuin ondergebracht. Van de drie paviljoens in de tuin resteert één ZIEKENPAVILJOEN. Dit ziekenpaviljoen is tijdens een latere verbouwing met een verdieping opgehoogd.

Omschrijving

Het ziekenpaviljoen is op een rechthoekige plattegrond opgetrokken over twee bouwlagen onder een overstekend zadeldak met leien in Rijndekking, houten goten en windveren.

De begane grond is opgetrokken in rode baksteen, de eerste verdieping rondom voorzien van houten gevelbeschot. Op de begane grond twaalfruits schuifvensters onder getoogde achtruits bovenlichten, beide in tweeën gedeeld door een middenstijl. Hardstenen waterdorpels onder de vensters, strekken erboven.

Op de verdieping openslaande zesruits vensters onder keperboogvormige drieruits bovenlichten. In beide eindgevels dubbele paneeldeuren met glas en sierijzers onder getoogde achtruits bovenlichten. In de noordelijke eindgevel (die vier vensterassen telt) bevindt de ingang zich in de tweede as van links. In de symmetrische zuidelijke eindgevel (drie vensterassen breed) is de entree centraal geplaatst.

Het lichthuis van het dak van het oorspronkelijke éénlagige gebouw, is na de verbouwing ook op het verhoogde gebouw weer aangebracht.

Waardering

Het ziekenpaviljoen is van algemeen belang vanwege de cultuur- en architectuurhistorische waarde wegens de Eclectische bouwstijl met elementen uit de Chaletstijl.

Stedebouwkundig gezien is het paviljoen van algemeen belang vanwege de ruimtelijke en functionele relatie met de overige onderdelen van het ziekenhuiscomplex. Bovendien is het paviljoen beeldbepalend gesitueerd op één van de voormalige bolwerken van de vesting Leiden en ligt het naast de Morspoort.

Het exterieur van het paviljoen is relatief gaaf.