Omschrijving van de historische PARKAANLEG (2)

De aanleg wordt gekenmerkt door de langgerekte kavelstructuur in oost-west richting haaks op de Vecht, waarbij de Weere een belangrijk structurerend element is. Het gehele kavel is door water omgeven. De basis vormt nog steeds de 18de-eeuwse formele aanleg. Een opmerkelijk element hierin vormt het geheel omgrachte eiland ongeveer halverwege het perceel. Mogelijk is dit van oudere oorsprong. Het huis ligt dicht bij de weg, waardoor de laan zeer kort is en de ruimte ervoor beperkt. Oorspronkelijk stond het inrijdhek in de as van het huis, maar met de vroeg 19de- of laat 18de-eeuwse verlandschappelijking van de tuin is deze naar het zuiden verlegd, waardoor de laan nu een gebogen verloop heeft. Voor het huis staan vijf grote lindebomen. Langs de noord- en zuidzijde van het perceel zijn twee lange lanen naar achteren. Langs de noordzijde heeft de laan een recht verloop en is beplant met kastanjes en beuken. Langs de zuidzijde is de laan slingerend aangelegd. Aan deze zijde is tevens een kleine open plaats langs de Weere uitgespaard. De restanten van een 19de-eeuws hek geven aan dat het een aparte functie had. Achter het huis ligt in de as het voormalige grand-canal, dat vergraven is tot een slingerend verloop en nu beëindigd wordt in de vorm van een ronde kom. Precies in de as van het huis, nog voor de vijver staan twee grote eiken. De zuidelijke is onderdeel van een grote boomcirkel van eiken. Mogelijk was er aan de noordzijde een pendant, maar de situatie ter plekke is hier verstoord door de bouw van een aantal garages na 1950. Het grand-canal/ de vijver vindt in oostelijke richting aansluiting op de gracht van het eiland. Op dit punt bevindt zich één van de houten bruggen (4). De andere ligt over de oostelijke gracht van het eiland (5). Op het eiland, in gebruik geweest als moestuin, bevinden zich de houten tuinmanswoning gedateerd 1754 en de koude bak. Bovendien staat er direct naast de toegangsdam een zeer grote solitaire eik. In de literatuur is aangetroffen dat deze verdwenen zou zijn, maar dit is onjuist. Door de groei van ander geboomte is de eik wel minder duidelijk zichtbaar. De direct aanliggende gronden ten zuiden, en oosten en de smalle strook aan de noordzijde waren nog tot in de jaren 1970 beplant met fruitbomen en dus in gebruik als boomgaard. Langs de noordzijde liep bovendien een perenlaan naar achteren. Van deze fruitbomen worden er verspreid nog enkele aangetroffen, maar de meeste zijn verdwenen. In het oostelijke weiland is een kleine waterpartij aangelegd. Deze houdt, samen met de brug over de oostelijke gracht mogelijk verband met een renbaan die zich hier bevonden heeft.

Waardering

De historische park- en tuinaanleg is van belang

- vanwege de landschappelijke aanleg waarbinnen belangrijke delen van de 18de-eeuwse aanleg bewaard zijn gebleven.