Inleiding.

Het WOONHUIS is gebouwd in 1896-1897 door architect C.P. van Genk in Neo-renaissance stijl voor één van zijn zusters.

Omschrijving.

Het tweelaagse hoekpand met souterrain is opgetrokken uit machinale baksteen met speklagen en heeft een samengesteld geknikt schilddak waarop kunstleien. Deze dakbedekking vindt men ook op de stompe achtzijdige hoektoren. De plint is van hardsteen. De zijde aan de Stationsstraat telt vier traveeën. De segmentbogige schuifvensters worden omvat en verbonden door een geprofileerde lijst met voluutvormige sluitsteen. Cassetten markeren de borstwering op begane grond en etage. De ingangstravee risaleert. De paneeldeur bevindt zich in een segmentboogportiek waarboven een balkon op zware voluutconsoles. De geprofileerde kroonlijst op klosjes met diamantkoppen wordt bij deze travee uitgebreid met voluutconsoles. Een dakkapel met driehoekige fronton vormt de eindbekroning. De vensters in de torenachtige hoekrisaliet zijn gelijk aan de andere, op het dak bevinden zich twee dakkapellen onder spits zadeldak met rond boograam. Het afgeknotte dak is voorzien van een plat en siersmeedijzeren bekroning. Aan de zijde van de Bredaseweg bevindt zich naast de risaliet de inspringende entree van huisnummer 2. De segmentboogdeur dateert uit ca. 1980. Hier boven bevinden zich twee sobere segmentboog stolpvensters. In de brede travee hiernaast vensters met sieromlijsting. Het pand is aan de zijde van de Bredaseweg verlengd met een sober tweelaags deel onder plat dak met smalle segmentboogramen. De achterplaats wordt afgesloten door een baksteen muur met siersmeedwerk, toegang via een segmentbogige poort. Op de plaats staan twee eenlaags baksteen schuren onder plat dak uit de bouwtijd.

Waardering.

Het woonhuis is van algemeen belang. Het heeft cultuurhistorische waarde als beeldbepalend onderdeel van de stadsuitleg uit het laatste kwart van de 19de eeuw en de relatie die het heeft tot de ontwikkeling en uitbreiding van de stad, het is van belang voor de ontwikkeling van de typologie van het stedelijk woonhuis in de 19de eeuw. Het pand heeft architectuurhistorische waarde vanwege de evenwichtige en verzorgde compositie en is van belang voor het werk van de architect Van Genk. Het is van bijzondere betekenis voor het aanzien van de stad en tevens van belang vanwege de gaafheid van het exterieur. Doordat de ontwerpen van de bebouwing aan de Stationsstraat in één hand zijn gebleven, is er sprake van architectuurhistorische zeldzaamheid.