Inleiding

Tussen 1888 en 1890 naar ontwerp van L.P. Zocher gerealiseerde PARKAANLEG van de begraafplaats Westerveld. De aanleg is uitgevoerd in Engelse landschapsstijl, waarbij Zocher gebruik maakte van de natuurlijke geaccidenteerdheid van het terrein. Latere uitbreidingen zijn in dezelfde stijl uitgevoerd. Het tussen de vakken A en F lopende oostelijke slingerpad was door Zocher aangelegd als een beukenlaan, maar in XXd zijn de beuken vervangen door paardenkastanjes.

Omschrijving

Het in 1890 in gebuik genomen oudste gedeelte van de begraafplaats is gesitueerd aan de oostrand van het duingebied op de overgang van de duinen naar het vlakkere terrein ten oosten hiervan. Door gebruik te maken van deze natuurlijke overgang kent het oudste gedeelte een gevarieerde en globaal tweedelige opzet met een tegen een duinhelling gelegen westelijke helft die overgaat in een vrij vlakke oostelijke helft. Zowel tegen de duinhelling als in het vlakkere terrein lopen slingerpaden waarvan de belangrijkste evenals het terrein zelf oost-west gericht zijn. De duinhelling is door Zocher beplant met diverse soorten loofbomen, met name beuken en langs de oostkant van het onderste pad ook eiken, linden en (achteraan) een plataan. Naast loofbomen paste hij ook naaldbomen toe, waaronder taxussen. Zo stond bij de kruising van de twee slingerpaden tussen de vakken D, E, F en G in vak F een groep taxussen waarvan er één resteert. Op dezelfde kruising stond in vak G een acacia. Ook andere snijpunten van de paden in de oostelijke helft zijn beplant, waardoor een gevarieerde wandeling ontstaat door afwisselend begroeide gedeelten en meer open stukken die vrij uitzicht bieden, met name op de lager gelegen oostelijke helft van de begraafplaats. Deze helft heeft Zocher, afgezien van de genoemde beukenlaan langs de oostrand, relatief open gehouden met enkele solitaire bomen langs de paden. De tussenliggende (gras)percelen worden in noordelijke richting groter: twee kleine ovaalvormige percelen bij de ingang, aansluitend een groter ongeveer halfrond perceel (vak D), en vervolgens een groot en enigszins grillig gevormd open middenterrein (vak F). Van de solitaire bomen is de voor een begraafplaats toepasselijke treurbeuk vlak bij de ingang (zuidkant vak D) sterk beeldbepalend. De naastgelegen eik is gezien zijn ouderdom mogelijk een bij de aanleg gehandhaafde bestaande boom. De solitaire beuk in de achterste helft van het grote middenperceel behoort ook tot de oorspronkelijke aanleg. Oorspronkelijk kwamen ook iepen voor, maar deze zijn wegens de iepziekte gerooid. De slingerpaden van het oudste gedeelte zetten zich voort in de latere uitbreidingen. Ook dit later in exploitatie genomen duingebied is beplant met diverse soorten loof- en naaldbomen en hakhout. In het gedeelte ten westen van de eerste aanleg bevindt zich een duinrug waarin een aantal bovengrondse grafkelders van kort na de eeuwwisseling.

Waardering

De landschappelijke parkaanleg met bijbehorende padenstelsels en beplanting is van algemeen belang als historisch-functioneel en structurerend onderdeel van de begraafplaats Westerveld; wegens de ontwerpkwaliteit en de relatieve gaafheid van de aanleg; als karakteristiek ontwerp van L.P. Zocher uit 1888.