Inleiding

Het HOOFDGEBOUW van het voormalige R.K. KLOOSTER Notre Dame du Perpétuel Secours, thans genaamd "De Rendierhoeve', werd kort na 1903 door abt Verbruggen van de nabij gelegen abdij Koningshoeven gebouwd in Neogotische stijl.

Omschrijving

Het HOOFDGEBOUW staat noord-zuid georiënteerd in het verlengde van het poortgebouw en heeft een langgerekte rechthoekige plattegrond. Het telt twee bouwlagen en is voorzien van samengestelde zadeldaken, gedekt met kruispannen. Het heeft gemetselde schoorstenen. Aan de zuidelijke zijde staat een oorspronkelijke, eenlaagse, in plattegrond L-vormige aanbouw met zadeldak tussen trapgevels. Op het oostelijke dakschild een gemetselde schoorsteen. In het gebouw waren oorspronkelijk alle belangrijke kloosterfuncties ondergebracht: refectorium, dormitorium en (thans nog goed herkenbare) kloosterkapel. De gevels zijn opgetrokken in baksteen, voorzien van strengpersstenen banden en worden afgesloten door een fries met siermetselwerk, voorzien van tand- en muizetandlijsten. In de gevels lage spitsboogvormige lancetvensters, voorzien van wenkbrauwlijsten. Op de dakschilden staan neogotische, in hout en zink uitgevoerde dakkapellen.

Waardering

Het hoofdgebouw maakt deel uit van een complex van algemeen belang. Het heeft cultuurhistorische waarden als bijzondere uitdrukking van de ontwikkeling van het katholicisme, met name de huisvesting van elders verdreven kloosterlingen als gevolg van de wetten van Combes; het is tevens van belang als voorbeeld van de typologische ontwikkeling van het slotklooster voor vrouwelijke religieuzen. Het heeft architectuurhistorische waarden vanwege de gebruikte sobere, gotiserende vormentaal. Het heeft ensemblewaarden wegens de hoogwaardige kwaliteit van de bebouwing en de historisch-ruimtelijke relatie met het nabij gelegen klooster Koningshoeven. Het is van belang wegens de typologische en functionele zeldzaamheid van een slotklooster uit de periode rond 1900.