Inleiding.

STATIONSGEBOUW, gebouwd in 1854 en uitgebreid in 1885. Neo-Classicistisch zgn. 'Waterstaatsstation' aan de spoorlijn Roosendaal-Dordrecht. Het voor de 'Société anonyme des chemins de fers d'Anvers à Rotterdam', uitgevoerde eenlaagse gebouw werd onder de 'Maatschappij tot exploitatie van Staatsspoorwegen' met een verdieping en een vestibule vergroot en kreeg toen pas de huidige vorm.

Omschrijving.

Een- en tweelaags gebouw op globaal rechthoekige plattegrond, opgetrokken uit baksteen, gepleisterd en gewit, voorzien van flauw hellende zadeldaken met overstekken op voluutconsoles, met grijze verbeterde Hollandse pannen gedekt. Het tweelaagse gedeelte heeft een middenrisaliet met frontonachtige topgevel en wordt geleed door geblokte hoeklisenen en horizontale lijsten. Het heeft op begane grond en verdieping getoogde, brede T-ramen en in de topgevel een gietijzeren rozetraam. In de zijtopgevels ongedeelde roosramen. De eenlaags vleugels aan weerszijden van dit gedeelte hebben dezelfde ornamentiek, T-ramen en in de topgevels gietijzeren roosramen. Aan de spoorzijde zijn de raamopeningen op de begane grond van een vierdeling voorzien. Op de verdieping zijn drie groepen van smalle ramen twee aan twee gekoppeld onder een wenkbrauwboog. Hier is aan de rechter aanbouw een uitbouw onder plat dak aangebracht, welke door zijramen zicht geeft op de perrons. Het zadeldak vertoont een latere dakkapel. Het inwendige van het gebouw is geheel gemoderniseerd. Naast het station bevindt zich een uit baksteen opgetrokken berging met zadeldak en verbeterde Hollandse pannen. Het muurwerk heeft horizontale grijze speklagen en raam- en deuropeningen onder strekken.

Waardering.

Het station is van algemeen belang. Het heeft waarde als bijzondere uitdrukking van een sociaal- economische en technische ontwikkeling, het is van belang als vroeg voorbeeld van de typologische ontwikkeling van het stationsgebouw; heeft architectuurhistorische waarde vanwege de stijl en detaillering; het heeft ensemblewaarde wegens de situering, verbonden met de ontwikkeling van de plaats; het is uitwendig gaaf bewaard gebleven.