Omschrijving onderdeel 2:

HISTORISCHE TUIN- EN PARKAANLEG.

In structuur en in detail gaaf bewaarde kleinschalige landschappelijke aanleg rondom het huis uit de tweede kwart van de 19de eeuw en een zich naar het zuiden uitstrekkende landschapspark wellicht naar ontwerp van J. Copijn (1871) in opdracht van prins Willem Frederik Hendrik. De aanleg besloeg een groot terrein thans te onderscheiden in de bezittingen Prins Hendrikoord en Vijferhof -beide ten westen van de Soestdijkerweg-, Ernst Sillemhoeve en Ewijckshoeve exclusief het huis met zeer nabije omgeving. Bij een eigendomswisseling in 1926 is een deel van de aanleg bij het huis gevoegd. Aanleg bij het huis. Vanaf de Soestdijkerweg leidt een gebogen oprijlaan van groene en bruine beuken naar het huis, aan de noordzijde geflankeerd door de Pijnenburger Grift of Praamgracht die met een slinger voor het huis in oostelijke richting loopt. Voor het huis ligt een gazon aflopend naar deze waterloop, die daar vergraven is tot een vijverpartij in landschapsstijl. De voorzijde van het huis biedt een wijds uitzicht over het gazon, de vijverpartij en een weiland op de bossen van Lage Vuursche en Soestdijk. Het landschappelijke karakter wordt versterkt door de beplanting met solitairen en boomgroepen (bruine beuken). Ten westen van het huis ligt een langgerekte bosstrook met een wandelpad die de waterloop volgt. Langs het pad eenzijdige laanbeplanting van bruine beuken. In het bos staat een betonnen schuilkelder (ca.1950), die vanuit de kelder van het huis toegankelijk is. Achter de bosstrook ligt de oorspronkelijke rechthoekige moes-, kweektuin (thans grasveld). Vanaf de achtergevel van het huis is - over een gazon met een enkele solitair - eveneens een vrij zicht over een weiland met golvende randbeplanting van beuken; het parkbos strekt zich daarachter uit. Het parkbos is gesitueerd binnen de rechthoekige kavelstructuur, waarbij het slingerende lanen- en padenpatroon aan weerszijden van een noord-zuid verlopende middenas, de Koninginnelaan, is gegroepeerd. Het huis is ten westen van deze middenas gesitueerd. De in oorsprong 18de-eeuwse laan, beplant met beuk en jonge eik, zet zich buiten de omgrenzing van de buitenplaats voort en is waarschijnlijk een ontginningsweg geweest. Het paden- en lanenstructuur (beuken- en eiken) verloopt in ruime curven; de paden komen aan het eind van de kavel in een ruime rotonde bijeen. Centraal in het bos, ten zuiden van Alexanderhoeve, ligt een grote rododendrongroep, die de overgang van het parkbos naar een meer intensief gebruikt bos markeert. Op de (situatie)kaart van D.F. Tersteeg (1912-1913) is te zien dat ten westen van deze groep een doolhof en een slingerbosje was gesitueerd; thans is alleen nog een uitzichtheuvel aan de rand zichtbaar die waarschijnlijk uit dezelfde tijd dateert.

Waardering

HISTORISCHE TUIN- EN PARKAANLEG behorende tot de historische buitenplaats Ewijckshoeve van algemeen belang:

- vanwege de 19de-eeuwse aanleg in landschapsstijl met behoud van de 18de-eeuwse middenlaan en de formele rechthoekige kavelstructuur;

- als voorbeeld van een gaaf bewaard slingerend lanenpatroon mogelijk naar ontwerp van J.Copijn (1871);

- vanwege de functioneel-ruimtelijke samenhang met de andere onderdelen van de buitenplaats.