Complexomschrijving

KLOOSTERCOMPLEX van de Nederlandse Provincie van de Congregatie van de Liefdezusters van de H. Carolus Borromeus, ook bekend als de Zusters Onder de Bogen. Deze Zusters vestigden zich in 1845 in de voormalige proosdij, de ambtswoning van de proost van het kapittel van St.Servaas, onmiddellijk ten westen van de St.Servaaskerk. De nog altijd aanwezige twaalfde eeuwse bogen over het St.Servaasklooster vormden, met hun inmmiddels verdwenen houten loopbruggen, de verbinding tussen proosdij en kerk. In 1845 werd het terrein van de proosdij nog aan de westzijde afgesloten door de oude stadsmuur van 1229.

Het kloostercomplex van de H. Carolus Borromeus breidde zich echter uit op een terrein tussen het St.Servaasklooster en de verder westelijk gelegen Kommel. Het gevolg hiervan was dat voor de bouw van de kapel in 1899-1900 een deel van de walmuur werd gesloopt.

De bescherming strekt zich uit over het poortgebouw (1870/1871) tussen de twaalfde eeuwse bogen; de kloosterkapel van architect Johannes Kayser uit 1899-1900 op het binnenterrein, waarvan het interieur in 1981 werd gerestaureerd; het noviciaatshuis uit 1909-1910, dat gedeeltelijk gebouwd werd op de dertiende eeuwse proosdijgewelven en waarin de deels dertiende eeuwse voorgevel van de zogenaamde hoge leenzaal geintegreerd is, plus het met de tegelijkertijd verhoogde proosdijgebouw uit 1682; aan de noordzijde van het noviciaat het damespension van architect Alphons Boosten uit 1936, thans bekend als het Elisabeth Gruytershuis.

De restanten van de dertiende eeuwse walmuur en de zgn. 'Refugie van Herckenrode' behoren eveneens tot het kloostercomplex van de Zusters Onder de Bogen en genieten reeds rijksbescherming.

Het kloostercomplex van de Zusters Onder de Bogen is van cultuurhistorisch belang als bijzondere uitdrukking van een sociale en geestelijke ontwikkeling. Het complex is van belang voor de geschiedenis van de architectuur, vanwege de betrokkenheid van een aantal gerenommeerde architecten, vanwege de esthetische kwaliteiten van de samenstellende onderdelen, het materiaalgebruik en de ornamentiek. Het kloostercomplex maakt deel uit van het beschermde stadsgezicht Maastricht, is vanwege de situering ten zeerste verbonden met de ontwikkeling van de stad en is van zeer groot belang voor het aanzienvan Maastricht.

De complexonderdelen beschikken over een redelijk tot hoge mate van architectonische gaafheid, een hoogwaardige architectonische kwaliteit en zijn van zeer groot belang in relatie tot de structurele en visuele gaafheid van de stedelijke omgeving.

Het kloostercomplex is beschikt over een streekgebonden architectuurhistorische en typologische zeldzaamheid.