Inleiding

Voormalige BISQUITHAL annex BORDENFABRIEK, ca. 1880. Gebouwd in een traditioneel-ambachtelijke stijl, in opdracht van C.V. Société pour la fabrication des faiences en produits céramiques de toute espèce, kortweg de Société Céramique. Vanwege de in 1993 in gang gezette herinrichting van het Céramiqueterrein vormt de bisquithal samen met de Wiebengahal het laatste tastbare relict van de vroegere industriële bestemming van het terrein.

De bisquithal werd in 1951 verbouwd en ingericht tot bordenfabriek, waarbij het aantal lichtvlakken in het dak werd uitgebreid.

Omschrijving

Fabriekje voor het inbranden van bisquitaardewerk, later voor het inbranden van glazuur en het maken van borden.

Eén bouwlaag op rechthoekige plattegrond, gesitueerd in dwarsrichting ten opzichte van de Maaspuntweg.

Het fabrieksgebouw is geheel opgetrokken in baksteen en wordt gedekt door een dakconstructie van stalen Polonceau-spanten rustend op in de buitengevels zichtbare steunberen, die op wisselende afstanden zijn geplaatst. Het dak wordt gecompleteerd door een houten afdekconstructie. Het middendeel van de dakconstructie is verhoogd, waardoor de hal een hoge lichtinval krijgt. Deze dakconstructie ligt verzonken tussen de kopgevels.

De kopgevel aan de westzijde heeft twee zeer karakteristieke stalen rondboogvensters met kleine roedeverdeling en concentrische bovenlichtindeling, alsmede een rond stalen topgevelvenster met een op het middelpunt gecentreerde indeling. Een kleine jaarsteen herinnert aan de verbouwing van 1951.

Waardering

De bisquithal annex bordenfabriek is van cultuurhistorische waarde als een bijzondere uitdrukking van een sociaal-economische, technische en typologische ontwikkeling. Het gebouw is in architectuurhistorisch opzicht van belang voor de geschiedenis van de industriële bouwtechniek, vanwege de functionele vormgeving, de esthetische kwaliteit, het materiaalgebruik en de vanwege de dakconstructie bijzondere samenhang tussen ex- en interieur.

De fabriek is vanwege de situering op het voormalige Céramique-terrein verbonden met de ontwikkeling van Maastricht in de tweede helft van de negentiende eeuw en blijft na de herinrichting van het oude fabrieksterrein van bijzondere betekenis voor het aanzien van de stad.

De gaafheid van de fabriek is in beperkte mate bewaard gebleven. Het gebouwtje is, samen met de Wiebengahal, het enige restant van het Céramique-bedrijfscomplex en heeft, ook vanwege de relatief hoge ouderdom, een grote bouwtechnische, typologische en functionele zeldzaamheidswaarde.