Omschrijving complexonderdeel 3

Het in landschapsstijl aangelegde 19de-eeuws PARK met vijver heeft een zichtas ten noorden van het landhuis en een parkbos ten zuiden ervan. Het terrein rond het huis kenmerkt zich door een open, gazonachtig karakter, waarop diverse solitairen (beuken, waaronder rode, eiken, acers iepen, naaldbomen en twee ginkgos biloba) zijn geplant, die de dieptewerking van en naar het huis accentueren. De aanplant van deze bomen loopt ruwweg vanaf 1850 tot 1910. De openheid ten noorden van het huis wordt verder benadrukt door de komvormige vijver met een korte uitloop in westelijke en zuidoostelijke richting. Langs de westkant, op een kleine landtong, bevindt zich de duiventoren. In de vijver liggen twee kleine eilandjes, waarop solitairen geplant zijn. Het terrein aan de oostzijde van de vijver is dichter beplant met bomen en wordt doorkruist door een aantal (slinger)paden. (Hier bevond zich de thans verdwenen wintertuin.) Vanuit het oostelijke deel lopen een aantal zichtassen naar het huis. Ongeveer ter hoogte van het washuisje loopt in oostelijke richting een recht pad dat als scheidslijn fungeert tussen de landschappelijke tuin aan de noordzijde en het dicht begroeide parkbos aan de zuidzijde. Dit rechte pad komt uit op een laan die langs de oostgrens van het landgoed loopt. Deze laan stamt uit 1820 en werd oorspronkelijk gebruikt als kerkenpad. Deze lag in het verlengde van de oprijlaan die naar Schalkwijk liep. Deze laan ligt grotendeels ingeklemd tussen twee (kavel)sloten en eindigt in de uiterste zuidoosthoek van het landgoed. Twee moderne pijlers markeren hier de niet meer in gebruik zijnde achteringang tot het landgoed. Van hieruit loopt tevens een pad dat het parkbos in westelijke richting diagonaal doorsnijdt en stamt uit de tijd dat Wickenburgh een landschappelijke aanleg kreeg (1872). Het heeft vanaf 1872 tot de aanleg van het Amsterdam-Rijnkanaal gediend als oprijlaan. Oorspronkelijk had dit pad een meer gekromde loop. Het huidige diagonale pad eindigt even ten oosten van het washuisje. Het westelijke deel van het parkbos wordt doorsneden door een slingerpad dat tevens langs een in 1980 langs de westgrens gegraven kleine komvijver voert. Het noordelijke deel van het landgoed, aan de overzijde van de Wickenburghseweg, kenmerkt zich door een open weide dat ingeklemd ligt tussen twee niet meer in gebruik zijde oprijlanen. De noordgrens ligt langs de Beusichemseweg, van waaruit een zichtas over de open weiden naar het landhuis loopt. De dieptewerking wordt geaccentueerd door de laanbeplanting (beuken en eiken) langs de oude oprijlanen.

N.B. Ten zuidoosten van het washuisje ligt een tennisbaan, bestaande uit een betonnen vloer uit de jaren twintig van de 20ste eeuw, welke voor bescherming van ondergeschikt belang is.

Waardering

Het park met parkbos van de buitenplaats Wickenburgh is van algemeen belang vanwege de tuinarchitectuurhistorische waarde als goed voorbeeld van een landschappelijke parkaanleg uit de negentiende eeuw, welke tevens grote ensemblewaarde heeft door de ruimtelijke relatie met de overige complexonderdelen.