Inleiding

De WATERTOREN bevindt zich in het midden van het terrein van de psychiatrische inrichting "Huize Voorburg" en was oorspronkelijk direct achter het in 1984 afgebroken hoofdgebouw van de inrichting gelegen. De watertoren werd gebouwd in 1903, met als voornaamste doel de gebouwen van het psychiatrisch ziekenhuis in geval van brand van bluswater te voorzien. Het gebouw toont Neo-Romaanse stijlelementen. Het reservoir van de watertoren werd vervaardigd door de machinefabriek Grasso in 's-Hertogenbosch. De watertoren is niet meer in gebruik.

Omschrijving

De ca. 27 meter hoge watertoren is opgebouwd uit een octogonale schacht, opgetrokken in baksteen, met daarboven een octogonaal hoogreservoir met houten ommanteling. De schacht heeft een driedelige horizontale geleding: Aan de onderzijde een naar boven toe verjongende basis, waarin zich aan de voorzijde de ingang bevindt, bestaand uit een eenvoudige houten opgeklampte deur met een halfrond bovenlicht. Deze basis wordt aan de bovenzijde afgesloten door een fries met forse natuurstenen diamantkoppen. Boven dit fries wordt de schacht voortgezet in een hoog middengedeelte met kleine spleetvensters, aan de bovenzijde afgesloten door een rondboogfries. Hierboven een gedeelte met ronde vensters. De watertoren wordt bekroond door een overkragende kop met verticale beschieting. Hierin zijn aan de bovenzijde kleine ronde openingen aangebracht.

Het binnenwerk van de watertoren heeft een cilindervormig ijzeren reservoir met een inhoud van 5016 kubieke meter, dat zich op 22 meter hoogte bevindt.

Waardering

De watertoren, behorend bij de psychiatrische inrichting "Huize Voorburg" is van algemeen belang. De watertoren bezit cultuurhistorische waarde als uitdrukking van sociaal-economische en geestelijke ontwikkelingen: als onderdeel van het psychiatrische inrichtingscomplex illustreert het de opbloei van het gestichtswezen in de tweede helft van de negentiende eeuw. De watertoren is van belang als illustratie van een typologische ontwikkeling: hij vormt als onderdeel van "Huize Voorburg" een illustratief voorbeeld van de grote complexen voor psychiatrische inrichtingen, die in de tweede helft van de negentiende eeuw door katholieke instellingen werden opgericht. Het object bezit ensemblewaarde als essentieel onderdeel van een groter geheel, dat cultuurhistorisch van nationaal belang is. Het object is tot slot van belang vanwege gaafheid en functionele en typologische zeldzaamheid, met name als watertoren behorend bij een gesticht.