BUITENPLAATS DE VEENKAMP. De geschiedenis van de historische buitenplaats De Veenkamp gaat terug tot in de 18e eeuw, toen als omgrenzing van enkele agrarische percelen een houtwal van aanzienlijke omvang werd aangelegd. Deze wal van ca. 200-jarige eiken vormt een van de meest karakteristieke kenmerken van de historische buitenplaats; ongeveer drie-kwart van het beloop van haar omgrenzing wordt door deze wal gemarkeerd. In 1851 werd ten behoeve van de Koninklijke Stoeterij van Paleis Het Loo centraal op het terrein van De Veenkamp het huidige hoofdgebouw gerealiseerd. Het huis werd gebouwd voor Henry Steers, de stalmeester van Prins Hendrik (1826-1879), die de destijds aan de westzijde van De Veenkamp gehuisveste stoeterij beheerde en op De Veenkamp de paarden trainde voor de 'Loo Hawking Club' en voor de rennen op Het Loo. Het blokvormige hoofdgebouw, dat oorspronkelijk in 'chalet-stijl' werd opgetrokken, zoals een krijttekening uit de tweede helft van de 19e eeuw laat zien, bestaat als zodanig nog steeds, zij het, dat de ornamentele daklijst is verdwenen, de persiennes zijn opgeslagen en de vensterindelingen deels zijn vereenvoudigd. Na de dood van Prins Hendrik werd ook de 'Loo Hawking Club' opgeheven. Koning Willem III, die De Veenkamp had geerfd, liet het goed in 1880 veilen. De nieuwe eigenaar, Henry Thierry Daendels, liet kort na deze aankoop een park in landschapsstijl aanleggen. Volgens mondelinge overlevering was Henry Copijn, die met Henry Daendels was bevriend, de architect. Een bewering, die door stilistische kenmerken van de aanleg wordt gestaafd. Het ontwerp van deze aanleg concentreert zich in het westelijke gedeelte van De Veenkamp. Het gedeelte ten oosten van het huis bleef vanouds een door de eikenwal omzoomd weiland. Het westelijke gedeelte kenmerkt zich door een zeer besloten aanleg met een grote varieteit aan sierbomen en -heesters, die tot op heden via slingerpaden zijn te bewonderen. Achter het huis werd het huidige grillig omzoomde gazon aangelegd, met aan de zuidzijde een vijver in landschapsstijl, met eilandje. Gelet op de evenwichtige opbouw van de totale parkcompositie is het aannemelijk, dat de tuinarchitect de aanleg van het besloten parkgedeelte nauw heeft betrokken bij het reeds bestaande weiland met eikenwal. In de compositie van de aanleg wordt de beslotenheid van het parkgedeelte aan de westzijde gecompenseerd door de openheid van het genoemde weiland. De eikenwal vormt het verbindende element tussen deze twee parkgedeelten en heeft in de compositie van de aanleg een grote visuele waarde. In de loop van deze eeuw is de wal een belangrijke afsluiting naar de aangrenzende bebouwde omgeving geworden; De Veenkamp is tegenwoordig geheel door stedelijke bebouwing omgeven. In 1884 werd ten oosten van het huis een koetshuis annex paardestal gebouwd. Dit complex, dat na de Tweede Wereldoorlog tot woning is verbouwd, bestaat nog steeds, zij het dat de vensterpartijen en -indelingen deels zijn veranderd. Als blikvanger in de parkaanleg heeft dit voormalige koetshuis annex paardestal een ornamentele waarde. Als zodanig wordt de historische aanleg van De Veenkamp aan de ZW-zijde door de Mecklenburglaan, aan de zuidzijde door de erven langs de Langeweg, aan de oostzijde door de erven langs de Reindersstraat en het erf van het Ziekenhuis De Veenkamp en aan de noord- en NW-zijde door de Hertenlaan en de erven langs deze laan en langs de Zwolseweg begrensd. De historische buitenplaats De Veenkamp heeft de volgende samenstellende onderdelen: 1. Hoofdgebouw (Huis De Veenkamp), zie voor omschrijving hierna; 2. Historische tuin- en parkaanleg, zie idem; 3. Koetshuis annex paardestal, zie idem. De historische buitenplaats De Veenkamp is in cultuurhistorisch opzicht van algemeen belang vanwege: de historische tuin- en parkaanleg, die waarschijnlijk door Henry Copijn in de tweede helft van de 19e eeuw is ontworpen, waarin het hoofdgebouw uit 1851 in 'chalet-stijl' als centrum van de aanleg; bij deze aanleg werd een lange ca. 200-jarige eikenwal opgenomen, die in de compositie van het park in visueel opzicht en als omgrenzing van een groot deel van de aanleg een grote waarde heeft.