Complex met religieuze bebouwing van de St.Lambertusparochie, 1911-1931, gesitueerd in een carré omsloten door het Koningin Emmaplein, de Pastoor Habetsstraat, de Sint Odastraat en de Victor de Stuersstraat. Tot het complex behoren de in 1911 gebouwde pastorie, de St.Lambertuskerk (1914-1916), de dubbele kapelanie (1926) van arch. J.H.H. van Groenendael plus de kapelanie (1930-1931) van arch. A. Swinkels. De kerk, het eerste Maastrichtse gebedshuis buiten de omwalling, heeft een entreepartij aan de zijde van het Emmaplein, de kapelanieën en de pastorie bevinden zich aan de absiszijde. Deze bouwwerken werden gerealiseerd in opdracht van het R.K.-Kerkbestuur van de Sint-Lambertusparochie en kenmerken zich ten dele door de toepassing van streekeigen bouwmaterialen. De groenaanleg op het complexterrein werd ontworpen door tuinarchitect Bergmans.

De noodkerk uit 1911, gesitueerd op de hoek van de Victor de Stuersstraat en St. Odastraat, is vanwege de beperkte gaafheid niet betrokken bij de complexbescherming.

Het complex St.Lambertusparochie is van cultuurhistorische waarde als bijzondere uitdrukking van een geestelijke ontwikkeling en heeft als eerste specimen van religieuze bebouwing buiten de omwalling binnen Maastricht een pionierskarakter. De architectuurhistorische waarden worden bepaald door de toegepaste bouwstijlen, de betrokkenheid van de architecten Van Groenendael en Swinkels, de esthetische kwaliteiten van het geheel, het gebruik van streekeigen bouwmateriaal en de bijzondere samenhang tussen exterieur en interieur van de kerk. De St.Lambertuskerk is een essentiëel onderdeel van het Maastrichtse singelgebied aan de westzijde van de oude binnenstad, is vanwege de situering ten zeerste verbonden met de ontwikkeling van Maastricht, van bijzonder belang voor het aanzien van de stad en heeft een historisch ruimtelijke relatie met het ter plekke in de ondergrond aanwezige gangenstelsel van de vestingwerken.

Het complex St.Lambertusparochie is architectonisch gaaf en de onderdelen beschikken over een redelijke tot hoogwaardige architectonische kwaliteit. Het geheel is essentieel in relatie tot de structurele en visuele gaafheid van de bebouwde omgeving.

Bovendien beschikt het complex vanwege de bouwstijl van de kerk en het streekeigen materiaalgebruik over een redelijke architectuurhistorische zeldzaamheidswaarde.